Η θεραπεία εξατομικεύεται για κάθε ασθενή, ανάλογα με την βαρύτητα, και την μορφή της νόσου καθώς επίσης και από την ηλικία του ασθενούς. Οι ήπιες μορφές ψωρίασης αντιμετωπίζονται με τοπικά κορτιζονούχα σκευάσματα ή σε συνδυασμό κορτικοστεροειδών με βιταμίνη D ή με τους νεότερους ανταγωνιστές της καλσινευρίνης.
Στις πιο σοβαρές μορφές της νόσου, μπορεί να χορηγηθούν φάρμακα από το στόμα όπως, ανοσοκατασταλτικά (κυκλοσπορινή, μεθοτρεξάτη) ή ρετινοειδή (παράγωγα της βιταμίνης Α), απρεμιλάστη (αναστολέας φωσφοδιεστεράσης 4) καθώς και θεραπείες με βιολογικούς παράγοντες που είναι διάφορες κατηγορίες παραγόντων όπως οι αντί ΤΝF παράγοντες (με κύριους εκπρόσωπους, την Εταρνεσέπτη, την Ανταλιμουμάμπη και την Ιφλιξιμάμπη), η αντί IL12/23 (με εκπρόσωπο την Ουστεκινουμάμπη) και ο αναστολέας της IL-17A, (με εκπρόσωπο την Σεκουκινουμάμπη), Anti TNFa (Adalimumab, Etanercept, Infximab, Cetrolizumab), Anti IL 12/23 ( Ustekinumab ), Anti IL17 ( Secukinumab, Brodalumab, Ixekizumab, Bimekizumab), Anti IL 23 ( Guselkumab, Risakizumab)
Σημαντικό ρόλο επίσης, μπορεί να παίξει και η ισορροπημένη διατροφή.